مقایسه اثر بخشی روش های ایمن سازی در برابر استرس در مقابل آموزش روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی بر بهزیستی روانشناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به استرس پس از سانحه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روش های ایمن سازی در برابر استرس و آموزش روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفته است.   مواد و روش ها: جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان پسر 18-14 ساله شهر اصفهان بود. به منظور انجام این پژوهش، 45 نفر نوجوان پسر از میان جامعه فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه شهر اصفهان به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای، انتخاب و با روش تصادفی به گروه های آزمایشی ایمن سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی و کنترل گمارده شدند(هر گروه 15 نفر).   روش پژوهش آزمایشی بود. مداخلات آموزشی روان شناختی برروی گروه های آزمایش انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده عبارت از پرسشنامه بهزیستی-روان شناختی برومند، مولوی و پرسشنامه روان شناختی ریف و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی محقق ساخته بود.   داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.   یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مداخله با روش ایمن سازی در مقابل استرس و آموزش گروهی روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی درمقایسه با گروه کنترل در مرحله پیش آزمون- پس آزمون و پیش آزمون – پیگیری بر بهزیستی روان شناختی فرزندان پسر جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه موثربود(0.023 = (p .   نتیجه گیری: روش ایمن سازی در مقابل استرس نسبت به آموزش روابط بین فردی و مهارت های اجتماعی کارآمد تر بود.